Bij het aankondigen van de lock down in verband met het Corona virus heb ik een tijd geworsteld met de vraag of ik nog wel mijn rondjes op de racefiets zou moeten maken. Mijn dochter en familie werken in de zorg en de wederzijdse ouders zitten in een risico leeftijd. Wil ik wel het risico lopen dat ik hun besmet? Daarom heb ik ook een Tacx gekocht om mijn trainingen te kunnen blijven doen voor het geval we een volledige lock down zouden krijgen. Inmiddels is mijn schoonvader bijna zes weken geleden overleden aan de gevolgen van Corona. Dat maakte mijn worsteling nog wat groter. Na de uitvaart heb ik daarom een week op de tacx getraind. En dat is prima te doen, maar geen uren.
Na een week had ik voldoende tijd gehad om na te denken hoe ik met deze situatie om wilde gaan. Het advies was dat je kon blijven fietsen, maar als het even kan alleen. En dat advies heb ik ter harte genomen. Ik blijf tot er wordt aangegeven dat we weer op een normale manier samen kunnen fietsen mijn rondjes alleen maken. En ik wil blijven trainen. Alle evenementen waar ik aan wilde deelnemen zijn geannuleerd of verplaatst naar later dit jaar, en of die dan wel door kunnen gaan is nog hoogst onzeker. Daarom heb ik besloten de focus op volgend jaar te leggen. Dan ga ik de Marmotte Alpes rijden, die al zo lang op mijn bucketlist staat. Mijn inschrijving is al doorgezet naar volgend jaar. Als je daar op een positieve manier naar kijkt dan heb je gewoon een jaar extra om te trainen en voor te bereiden.
Mijn rondjes maak ik dus alleen. Als het even kan zorg ik er voor dat ik zo min mogelijk binnen de bebouwde kom fiets. Vanuit huis is dit geen probleem, want na ongeveer 200 meter ben ik al uit Elburg. Korte rondjes gaan vaak richting Dronten en langs het Vossemeer. Zeker als ik een intervaltraining moet doen. Daar is het lekker rustig en kan ik relatief makkelijk afstand houden. Met langere duurtrainingen ga ik ook vaak de polder in, maar om afwisseling te houden fiets ik ook wel een rondje (radio) Kootwijk en soms door naar Stroe. Dan moet ik weliswaar door Apeldoorn, maar als ik op tijd weg fiets is dat nog wel te doen met de drukte. De ochtendtemperatuur is inmiddels hoog genoeg om niet te veel extra kleding aan te hoeven als je gaat fietsen.
Een bijzonder rondje wat ik heb gefietst is rondom de Flevopolder. Op Strava had ik dat rondje al een paar keer voorbij zien komen. Met een langere duurtraining op het programma heb ik besloten de koe maar eens bij de horens te pakken en er voor te gaan. Weliswaar met veel wind en een grote kans op regen, maar dat heeft me niet tegen gehouden. Ook al fiets je alleen maar langs de buitenkant van de Flevopolder en in mijn geval de hele tijd water aan je rechterkant hebt. Ondanks de eentonigheid hiervan is het op een vreemde manier een mooi rondje om te fietsen. Wellicht dat dit kwam omdat het de eerste keer was dat ik dit rondje heb gereden. Voor de zaterdagridders onder ons is dit ook een mooie uitdaging. Wil je het gpx bestand van de route hebben dan kun je die hier downloaden.
In principe fiets ik mijn rondjes zonder stop dus als ik vijf uur moet fietsen doe ik dus ook vijf uur aaneengesloten. Dus geen koffiestop, want dat is niet mogelijk, ook al weten sommige van onze leden altijd wel een plekje om toch koffie te scoren. Die stop is natuurlijk een belangrijk sociaal aspect bij onze gezamenlijke tochten. Daar moeten we dus nog maar even op wachten. Van het positieve uitgaande word je duurvermogen een stuk beter omdat je onderweg niet stopt. Als we dan straks weer een keer samen kunnen rijden is de basisconditie van iedereen in ieder geval een stuk hoger.
En kilometers maken we. Twee- of driehonderd kilometer in een week is niet voldoende om de top drie van onze strava club te halen. Ritten ruim boven de honderd kilometer zijn geen uitzondering. Op die manier krijgen we in ieder geval nog een beetje mee wat we allemaal op fietsgebied uitspoken.
Ik hoop dat we over niet al te lange tijd weer een gezamenlijke rit kunnen maken en kunnen bij praten over de afgelopen periode. Wees verstandig tot dan en #ridesolo.
Ad Smeets
